Het Brusselse Gewest schaft de belasting voor het bezit van een auto af en vervangt deze door een belasting op het gebruik, de beruchte stadstol. Deze heffing wordt berekend volgens het principe van de slimme kilometerheffing: ze varieert volgens het voertuigtype, het tijdstip en de afstand die een auto aflegt.
Het voorbije decennium raakten mobiliteitsexperts het er over eens dat rekeningrijden een effectieve methode is om het autoverkeer te beheersen en te beperken. Verschillende buitenlandse steden voerden al met succes tolsystemen in, al dan niet volgens het hierboven geschetste 'slimme' principe.
Daardoor was ook de vorige Vlaamse regering overtuigd en schreef ze het in in haar klimaatbeleidsplan. In maart 2018 verkondigden Bart De Wever (N-VA) en Ben Weyts (N-VA) nog dat "rekeningrijden rond Brussel en Antwerpen onvermijdelijk zou worden." In de aanloop naar de verkiezingen van mei 2019 slaagden zij er niet in om hiervoor draagvlak te creëren en voerden zij, ook na kritiek uit de oppositiebanken, de kilometerheffing af. Door af te stappen van het principe “de gebruiker betaalt” heeft Vlaanderen dus nog steeds geen oplossing voor onze steden om de buitensporige autostroom te beperken.
“Fair enough”, maar de Brusselse regering wil wél haar mobiliteitsbeleid op dit principe baseren. Dat is hun goed recht want het is hun bevoegdheid, maar het is uiteraard jammer dat Vlaamse en Waalse pendelaars een hogere taks moeten betalen omdat zij in hun gewest nog altijd een vaste wegentaks betalen en nu daarbovenop de Brusselse Stadstol gaan moeten betalen.
Burger opnieuw slachtoffer van complexe staatsstructuur
Eén ding is hier nog maar eens duidelijk: het regionaliseren van bevoegdheden mag dan populair zijn, maar in dit geval leidt dit onvermijdelijk tot conflicten tussen Gewesten. Dit conflict legt de gebreken van onze complexe staatsstructuur opnieuw bloot en het zijn weer de gewone burgers die de gevolgen dragen.
De Vlaamse regering heeft nu de opdracht om over dit dossier te overleggen met de Brusselse regering en heeft al beslist om dit effectief te doen nadat het Vlaams parlement in een resolutie haar de opdracht gaf. In verschillende gemeenten werd dezelfde resolutie voorgelegd. Waarom gemeenten nog eens opnieuw diezelfde opdracht moeten geven aan de Vlaamse Regering via een resolutie is ons niet duidelijk. Blijkbaar maken de indieners van de resolutie gewoon graag wind. PRO keurt deze resolutie daarom niet mee goed.
Zowel het falen van de Vlaamse regering in het zoeken naar draagvlak als het eenzijdig doorzetten van Brussel zonder overleg zijn voor ons laakbaar. De Gewesten moeten deze regionale mobiliteit- en klimaatproblematiek gezamenlijk aanpakken.